Dla tych z nas, którzy mieszkają w miastach, sztuka uliczna jest wokół nas. Od szybko pomalowanych tagów na wolnej ceglanej ścianie po kolorowy mural zdobiący główną arterię, prawdopodobnie miałbyś trudności z zrobieniem zdjęcia swojego miasta bez uchwycenia jakiejś formy sztuki ulicznej.
„Wysoka kultura” vs. „Niska kultura”
Jednak sztuka uliczna nie jest wszechobecna w przestrzeniach publicznych. To, co większość ludzi rozpoznałaby jako „miejskie” lub „uliczne” style sztuki, znalazły się w galeriach sztuki i festiwali na całym świecie. Jak tu dotarliśmy? Zanim zaczniemy śledzić historię podróży Street Art, zajmijmy się podstawowymi koncepcjami na temat sztuki w ogóle.
Lat 80.: Street Art wchodzi do galerii
Jean -Michel Basquiat - „Florencja”
Podczas gdy widoczność galerii i festiwalu Street Art eksplodowała stosunkowo niedawno, jej dziedzictwo jako ruchu sztuki rozciąga się kilka dekad. Najczęstszy rodzaj sztuki ulicznej, do której się dzisiaj przyzwyczaimy-zasadniczo sztuka inspirowana graffitami-zaczęła być widoczna w galeriach w Nowym Jorku od początku lat 80. Dwóch najważniejszych artystów w tym trendzie to Jean-Michel Basquiat i Keith Haring.
Basquiat zaczął jako artysta uliczny pod koniec lat 70. XX wieku, a graffiti w sprayu na budynkach na dolnym Manhattanie pod nazwą Samo. Został odkryty przez Andy'ego Warhola, z którym później współpracował, i przełamał się jako artysta solowy w 1981 roku. Jego wysoce indywidualny i surowy styl zyskał uznanie ze scen artystycznych na całym świecie, reprezentując pierwsze znaczące wejście o wpływ sztuki ulicznej w grzywnę sztuka.
Keith Haring - „Tuttomondo”
Keith Haring po raz pierwszy zwrócił uwagę na swoje kredowe rysunki w metrze w Nowym Jorku. Używałby wolnych reklam na stacjach na stacjach jako jego płótno, rysując wysoce stylizowane kontury postaci ludzkich i zwierząt. Ponownie jego przyjaźń z Andym Warholem była kluczowa dla jego międzynarodowego uznania. Haring przebił się na arenie międzynarodowej przez swoją pracę muralową, malując ściany w Melbourne, Rio de Janeiro, Amsterdam, Paryż i Berlin w latach 1984–1986. W trakcie swojej kariery starał się rozbić bariery między „wysoką” i „niską” sztuką.
Podczas gdy artyści tacy jak Basquiat i Haring są dobrze znani w świecie sztuki, niekoniecznie są nazwiskami domowymi, a ich kariery zostały przerwane przez tragiczne śmierć-żaden artysta nie udało się żyć w 1990 roku. Podczas gdy ci artyści odegrali kluczową rolę w wprowadzeniu wpływów sztuki ulicznej w dziedzinie sztuki w latach 80., w latach 90. reprezentowały trochę luki w opowieści o głośnej sztuce ulicznej galerii, a większość sztuki ulicznej pozostała na ulicach.
The 2000s: Street Art powraca
Sztuka uliczna, jaką znamy dzisiaj, może najbardziej mieć wpływ garstka artystów, którzy pojawili się na międzynarodowej scenie galerii sztuki na początku XXI wieku. Dwie najważniejsze nazwy, które ukształtowały ten okres, to Ron English i Banksy.
Ojciec chrzestny współczesnej sztuki ulicznej
Ron English
Na popularną sztukę uliczną ostatnich dwóch dekad miał mocno wpływ maszek symboli korporacyjnych, projektowania graficznego, graffiti i komentarzy społecznych. Ron English, wyszkolony współczesny artysta, który teraz pracuje w obrazach olejnych, rozpoczął to, co moglibyśmy uznać za dzisiejszą estetykę sztuki ulicznej w latach 80. Jego wpływ stał się globalnym ruchem artystycznym z artystami takimi jak Banksy w połowie do końca 2000 roku.
Praca angielskiego jest niewątpalna - pomyśl o korporacyjnych maskotkach, takich jak Myszka Mickey i Ronald McDonald wypaczyli się w wywrotowe postacie, lub billboardy zmienione, aby przekazać swoje przesłanie w coś bardziej złowrogiego. Poprzez swoją pracę angielski kontynuował tradycję rozkładania lub rozmycia linii wysokiej i niskiej kultury, mieszając obrazy fast foodów z postaciami politycznymi i gwiazdami filmowymi. Ten rodzaj sztuki ulicznej, często określany jako „zakłócenie kultury”, jest fundamentem współczesnej sztuki ulicznej jako tradycyjnych graffiti w stylu nowego jaja.
Tajemniczy artysta
Banksy
Banksy jest prawdopodobnie najbardziej znanym artystą ulicznym na świecie, ale jego tożsamość wciąż pozostaje tajemnicą. Banksy zaczął jako artysta graffiti w Bristolu w Wielkiej Brytanii w połowie lat 90. XX wieku i zaczął wystawiać utwory w 2002 roku. Jego styl jest bezpośrednio związany z kulturą Ron English, łącząc i zestawiając obrazy, aby wywołać rozmowę lub po prostu wypowiedzieć się.
Na początku swojej kariery Banksy zaczął wystawiać obrazy, które były wywrotowymi wersjami klasycznych dzieł wielkich artystów z przeszłości, takich jak Water Water Lily Pond Monet, które dostosował do miotu miejskiego w krajobrazie. Bardziej niż jakikolwiek artysta uliczny, prace Banksy'ego zawierały agresywne napięcie między sztuką wysokiej i niskiej, często drwijąc ze świata sztuki pięknej z akrobacjami, takimi jak płócien z siebie, sprzedając swoją pracę za duże sumę pieniędzy.
Banksy jest kwintesencją artysty ulicznego, który stał się pięknym artystą głównego nurtu, a jego historia jest szablonem, który wielu współczesnych artystów stara się powtórzyć w swojej karierze. Wielu artystów ulicznych ukrywa dziś swoją tożsamość, korzystając z mediów społecznościowych, przestrzeni publicznych i instalacji artystycznych, aby składać oświadczenia i angażować odbiorców.
Przez cały czas jego dyfufikuzowanego związku z ustalonym światem sztuk pięknych, sztuka uliczna pojawiła się jako globalne, główne zjawisko, które powoduje zapalenie napięć między kulturą „wysokiej” i „niskiej”, marginalizowanymi i dominującymi grupami oraz publicznymi i prywatnymi przestrzeniami. Dzięki pracy kilku przełomowych i przełomowych artystów współczesna sztuka uliczna znacznie wykraczała poza swoje początki jako proste tagi graffiti i jest teraz uzasadnioną i szanowaną sztuką na całym świecie.
